നില നില്‍ക്കാനായി നില്‍ക്കുന്നവര്‍

കുന്നേല്‍ പാപ്പി,

അതായതു

എന്‍റെ അപ്പാപ്പന്‍

ചുരം കയറി ചെല്ലുമ്പോള്‍

വയറു ഉള്ളിലേക്ക്

വാരിയെല്ല് കൊണ്ട്

വലിച്ചു കെട്ടിയ

നിലയിലായിരുന്നു.

ഇടയ്ക്കിടെ

അമ്മാമ്മ കണ്ണീരു

തേകി തേകി

മുഖം കഴുകുമ്പോള്‍

അപ്പാപ്പന്‍ നീണ്ട

ഓരോ നെടുവീര്‍പ്പിട്ടു

കൊടുക്കും .





മലയും ,കാടും ,

കൂരയും, തൈവങ്ങളും

കാവും ,പുഴയും

ആദിവാസികളുടെ

ആയിരുന്നപ്പോള്‍ .

വിശപ്പ്‌ ചുമന്നു

ചെന്ന അപ്പാപ്പനും

അമ്മാമ്മക്കും

മുലയുടുപ്പില്ലാത്ത

പെണ്ണുങ്ങള്‍

കാച്ചിലും കാന്താരിയും

കൊടുത്തു നിറച്ചു .





പകലുകളില്‍

അപ്പാപ്പന്‍

കാടിനെ ഓടിക്കാന്‍ പോകും

കാട്ടുപന്നികള്‍

അപ്പാപ്പനെ തിരിച്ചോടിക്കും .

തണുക്കുമ്പോള്‍

അപ്പാപ്പന്‍ അമ്മാമ്മയുടെ

ഏറു മടത്തിലേക്ക് വരും

തണുപ്പ് മാറുമ്പോള്‍

അമ്മാമ്മ പെറും

പത്തു തണുപ്പ് കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍

എഴെണ്ണം കയ്യിലുണ്ടായിരുന്നു.





കാട് ഓടി പോയ

വഴിയത്രയും

പിന്നീട് ,

അപ്പാപ്പന്‍റെതായി .

തിരിച്ചോടി വന്ന

പന്നികളെ ,

അമ്മാമ്മ ഉപ്പ് ചേര്‍ത്ത്

ഉണക്കാനിട്ടു .






പാപ്പി അപ്പാപ്പന്‍

കഴിഞ്ഞ എട്ടു നോയമ്പിന്‍റെ

നാളില്‍ മരിച്ചു പോയി .

ഞങ്ങളുടെ അമ്മാമ്മക്ക്

കാച്ചില് കൊടുത്ത

ആദിവാസിയുടെ

മക്കളും കൊച്ചു മക്കളും

ഇപ്പോളും ഉണ്ട്.

തെയ്യവും ,

തൈവങ്ങളും ഇല്ലാതെ

തിന്നാന്‍

കാച്ചിലില്ലാതെ ,

കിടക്കാന്‍

ഭൂമിയില്ലാതെ

നില്‍ക്കുകയാണ്.





കാടില്ലാതെ ,

പുഴകളില്ലാതെ,

തന്‍റെതായി

ഒരടയാളം പോലുമില്ലാതെ,

നില നില്‍ക്കാനായി

അവര്‍ നില്‍ക്കുന്നുണ്ട് .

പക്ഷെ ,

ഞങ്ങളുടെ അമ്മാമ്മ

ഇപ്പോള്‍

അമേരിക്കയിലാണ്.

കൊച്ചു മോളുടെ

മോളെ കാണാന്‍

പോയിരിക്കുകയാണ്.