ദാമ്പത്യം

ഒരിക്കൽ
ഞാൻ എന്റെ
കിളയ്ക്കാത്ത
വയലിനെക്കുറിച്ച്
നിന്നോട് പറയുന്നു

നീയൊരു നുകം
മേടിക്കാൻ
ആവിശ്യപെടുന്നു.

നുകത്തിൽ
നൂലിനാൽ
നീ ബന്ധിക്കപ്പെടുന്നു.

നിന്റെ
നെറ്റിയിൽ നിന്ന്
ചുവന്ന ഒരു പുഴ
നിറുകിലേക്ക്
വരയ്ക്കപെടുന്നു...

വാക്കുകളുടെ
ചാട്ടയടികളിൽ
നാം വേദനിക്കുന്നു
കരയുന്നു ,
സ്നേഹിക്കുന്നു
ഉമ്മകൾ കൈമാറുന്നു ...

നീ വലിക്കുന്നവൾ
ഞാൻ അമർത്തുന്നവൻ

നാം ഉഴുതു പോകുന്നു ...
വിത്തുകൾ എറിയുന്നു
മഴകളെ കൊഴിക്കുന്നു

ഇതാ പൂത്തിരിക്കുന്നു ...,
വയലുകൾ പൂത്തിരിക്കുന്നു ....
ഓരോ ചെടിയും
നീയും ഞാനുമാവുന്നു ....
ഓരോ പൂവും
നമ്മുടെ ഉമ്മകളാവുന്നു